Mijn partner koopt wel plastic

Mijn partner doet niet mee met de Zero Plastic Week. Dat is zijn goed recht. Daarbij, woensdag at ik toch niet thuis, want ik paste op de kinderen van een vriendin en at ook met hen. Dat was even een uitdaging, want zou ik nog boodschappen moeten doen? Gelukkig had de vriendin al gehaktballetjes gemaakt en daar koos ik rijst bij – al aanwezig, wel in plastic- en ik kocht er een rode, onverpakte paprika bij en kikkererwten en chili bonen in een potje. Groene paprika, tomaatjes en komkommer waren nog in huis. Dus deze dag was ook gemakkelijk want ik hoefde verder niets te kopen.

Gisteren at ik wel thuis. Ik had nog een behoorlijke portie rijst met groente en tonijn in de koelkast staan en had daar erg veel zin in. Maar ik had kroepoek gebakken met de kids en terwijl zij aan het avondeten zaten had ik hier aardig wat van in mijn eigen mik gestopt. En als ik begin met ongezond heb ik al snel geen zin meer in een gezonde maaltijd. Slecht, slecht, maar mijn ruggengraat was gisteravond wat dat betreft niet zo aanwezig. De ongebakken kroepoek komt overigens in een plastic zakje en de olie zit in een plastic fles, maar allebei meegenomen van huis en al enige tijd geleden gekocht.

Toen herinnerde mijn geliefde mij eraan dat er nog een pannenkoek in de koelkast lag voor mij. Ingepakt in aluminiumfolie, dus prettig geen plastic. Maar toen ik deze ophad, wilde ik er meer. Mijn oog viel op de glutenvrije viergranen pannenkoekenmix op mijn aanrecht. Hier had ik er twee van staan met het doel om dit te gebruiken als brood of taartmix of toch voor pannenkoeken voor een vriend met Coeliaki. Omdat ik deze mix zelf nooit geproefd had leek het me nu de tijd om het uit te proberen. Tot mijn grote verbazing zat in het kartonnen pakje een plastic zakje met het meel! Gemiste kans van de producent. Dit had gemakkelijk in een papieren zakje gekund. Maar ook dit pak meel had ik al in huis. Net als het ei en het water. De gebruiksaanwijzing zei wel duidelijk mineraalwater, maar volgens mij is ons kraanwater van prima kwaliteit, dus ik hield het bij de tap. Heerlijke pannenkoeken waren het gevolg, maar ik vraag mij wel af waarom de gluten vrije pannenkoeken per se vier granen moeten zijn en dus veel zwaarder dan gewone pannenkoeken. De volgende keer bak ik ze dus gewoon met rijstmeel of iets dergelijks. Het andere pak viergranen meel bewaar ik wel voor een broodje.

Maar nadat ik de pannenkoeken op had -de geliefde at keurig aardappeltjes met vlees en groente, allen uit plastic verpakking overigens- had ik nog steeds veel trek in lekkere, slechte dingen. Dus op naar één van de heren uit Zaandam, die fijn lang open zijn. Daar vond ik de drop die ik wilde hebben. Keurig verpakt in karton. Mijn geliefde gooide een pak mergpijpjes in het mandje –plastic bakje in plastic zak- en een zak chips –plastic met folie-. Lekker voor ons allebei. Dus niet.Want ik koop ze dan wel niet zelf, als ik alles wat mijn partner koopt wel mag gebruiken dan reduceert de waarde van mijn deelname aan de Zero Plastic Week natuurlijk tot nul. Of ik er geen lekkere sap bij wilde? Maar die hebben toch allemaal een plastic dop? Maar nee hoor, ik vergat de verse sappen. Deze zitten in een fles met aluminium of blikken dop. Geen idee eigenlijk wat dat voor materiaal is, maar in ieder geval geen plastic.

Ondertussen probeerde ik keihard te googelen wat het voor materiaal is dat bepaalde drop –en chipsfabrikanten gebruiken om hun spullen te verpakken en dat zo ontzettend veel op papier lijkt, maar toch een beetje glanst. Ik hoopte namelijk dat ik nog een ander soort drop kon kiezen en eigenlijk ook chips kon eten. Maar geen bereik in de winkel. Volgende keer een andere meneer kiezen, want dit kan natuurlijk niet.Ik ben dan wel geen twintig meer, maar google, smartphone en internet, je zou maar zonder moeten.

Buiten deed ik een nieuwe poging. Niet dat het voor toen nog uitmaakte, maar voor een andere keer zou het leuk zijn. Helaas bleek het slechts een “paperlook”, maar wel vele malen beter voor het milieu dan de standaard verpakkingen. Dus toch vooruitgang.

Kortom, het is nu vrijdag en dag vijf in de Zero Plastic Week. Alles wat ik deze week tot nu toe nodig had, had ik in huis en wat ik wilde kon ik over het algemeen plastic vrij kopen. Geen chips, maar wel drop. Geen gele paprika want voorverpakt, maar wel rode. En de appels die ik nog moet kopen? Ik denk dat ik een zakje meeneem van huis vanavond. 

Sorry geliefde, ik weet dat hoewel je het prima vindt dat ik dit doe en het ook begrijpt, jij het toch wel een beetje gênant vindt als ik zelf een zakje uit mijn tas tover voor de appels bij de supermarkt. Misschien fiets ik zo wel even naar de Turk op de hoek. Eigenlijk net zo gemakkelijk. Ik moet toch nog naar de Blokker; een horloge in plastic verpakking, met rubberen band en plastic kast omruilen die ik vorige week heb gekocht.